Transcriptie

Human Design is bedoeld als experiment.

“Het is geen geloofssysteem,” zei Ra Uru Hu, “Het vereist niet dat je ergens in gelooft. Het vereist niet dat je in mij gelooft. Het zijn geen verhalen. Het is geen filosofie. Het is een concrete routekaart naar de aard van het zijn. Het is een logische wijze waarmee we onszelf kunnen zien.”

Een van de eerste dingen die we uitleggen in Living Your Design is dan ook wat dat inhoudt, zo’n experiment. Of beter: wat het niet inhoudt.

Gek genoeg, als je rondkijkt op het internet, zie je weinig experiment en veel gepraat over wat elk element uit het Human Design Systeem betekent. Als ik dan naar de vragen kijk die ik van mensen krijg, dan gaat het ook telkens over “leg me uit wat het betekent,” in plaats van dat mensen ondersteuning willen in hun experiment en het zelf gaan ontdekken.

—

Vertel me wie ik ben

Zo was er onlangs een astrologe die me uitlegde dat mensen maar beter niets leren over hun astrologische kaart, zodat ze in hun eigen leven kunnen worden gezet en dat als vertrekpunt nemen om te leren wat er te leren valt. Net omdat ze klant na klant na klant kreeg die alleen maar op zoek waren naar houvast, daar waar men geen houvast kan bieden: “Vertel me wie ik ben en wat er met mij gaat gebeuren, dan heb ik eindelijk rust.” Maar de rust komt nooit, want we zoeken het op de verkeerde plek. De wanhoop was soms bijna tastbaar, zei ze. 

Ik herken wat ze me vertelde.
We hadden dan ook een urenlang gesprek over de nadelen van dat “weten” in deze huidige tijdsgeest en hoe (ver)ziek(t) de dingen kunnen worden als mensen “weten” gebruiken als een soort vlucht uit hun eigen werkelijkheid.

Alsof dat “weten” iets absoluut is, iets onveranderlijk of definitief.
Niets is minder waar.

In mijn vorige blogs heb ik al geschreven over hoe men daar handig gebruik van maakt om geld mee te verdienen. Mensen zijn nog steeds op zoek naar antwoorden, niet naar een verbinding met hun innerlijke Autoriteit. En dat zo dicht tegen 2027!

Zo lees ik in de meeste aanvragen voor de Living Your Design-workshop ook steeds weer hetzelfde: die vraag naar antwoorden, de mind die op zoek is naar de mentale snoepjes om dat gevoel van “en nu weet ik het,” alsof daarmee alles opgelost is. “Give me the goodies. Vertel me iets wat ik nog niet weet over Human Design.” The pressure is on!

—

Het Ra-verhaal

Zo zit ik nu in mijn vierde Living Your Design-workshop. Terug bij mijn mentors, John Cole en Amy Lee van Human Design Collective. Waarom? Dat legde ik al uit in mijn vorige blog.

Een van de redenen waarom ik steeds terugkeer naar hun mentoring is ook omdat zij er met andere ogen naar kijken. Eigenlijk is dat ook wel de aanpak van de gehele International Human Design School, ondanks de bagger die er over deze school wordt verteld (waarvan ik zeker een deel kan beamen als zijnde terecht, weliswaar). 

Deze school onderwijst Human Design zoals Ra Uru Hu het bedoeld heeft. Maar het is een mes dat aan twee kanten snijdt, want Ra Uru Hu mede-veroorzaakte namelijk dat mensen het niet langer als een experiment bekeken, door zijn nogal straffe, soms dogmatische en absolute uitspraken — hij hield ervan om mensen te shockeren en te provoceren, hen in hun niet-zelf wakker te schudden.

Het is zo’n paradox, want Ra was zich heel erg bewust van het feit dat Human Design geen geloofssysteem is en benadrukte dat ook in vele lezingen, maar tegelijk kon hij met zo’n intensiteit vertellen dat je het idee kreeg dat het wel zo moest zijn, zoals Ra het vertelde, en alles wat daarvan afweek dan niet klopte of zo. Je moest volgens mij sterk in je schoenen staan om naast Ra te kunnen staan met je eigen beleving (ik weet het niet zeker, ik heb hem immers nooit persoonlijk gekend, dus kan enkel uitgaan van wat ik oppik uit zijn lezingen en wat anderen, die hem hebben gekend, over hem vertellen).

En je mag nog 100 keer zeggen dat Human Design geen geloofssysteem is, maar als je Ra’s sterke taal optelt met het feit dat we nog steeds in een tijdperk leven waarin we geconditioneerd worden met het idee dat er slechts één waarheid is met liefst miljarden volgers, ja, dan gaat die boodschap met zelfs 100den keren zeggen vaak nog verloren.

—

Kwantum

Als het goed is, dan heb je echter een mentor of leraar beet die het experiment voorop stelt. Het zit ‘m dan ook niet in te weten komen wat iets betekent, maar door zelf te experimenteren. Daar zijn ook die basiscursussen voor, de Foundation Courses zoals ze officieel worden genoemd: Living Your Design, Rave ABCs en Rave Cartography.

In die drie basiscursussen leer je puur de keynotes, de sleutelwoorden en sleutelzinnen die bij de verschillende aspecten uit een grafiek horen en die je een idee geven van wat het zou kunnen betekenen. Het zijn vaak enigszins abstracte begrippen, want precies omschrijven kunnen we niet. Dan zouden we teniet doen aan de beleving ervan. Het zijn wegwijzers naar.

De beleving van elk element uit het Human Design Systeem is immers uniek en kan niet los staan van het ander. Een element uit het systeem kan niet op zichzelf staan. Het is altijd deel van het groter werkende geheel, van de Kwantum of de gestallt. In de basiscursussen gaan we elementen afzonderlijk bekijken, om te leren hoe het systeem werkt, maar eigenlijk zegt dat nog weinig.

Het is dan ook mijn ervaring dat mensen veel te veel nadruk leggen op de betekenis van iets en dat als dusdanig willen gaan doorgeven of de ander daarvan willen overtuigen. Er doen heel veel discussies de ronde over de betekenis van elementen uit het systeem waarbij mensen gaan bekvechten of het al dan niet matcht met wat Ra zei, alsof je op basis daarvan kan concluderen of iemand het wel goed heeft begrepen of goed doet of niet.

Maar het feit is: er zijn evenveel unieke belevingen van wat het is om een ongedefinieerd Hoofd te hebben, als dat er mensen zijn met een ongedefinieerd Hoofd. Sterker nog, die beleving hangt dus heel erg af van het totaalbeeld, van de gehele Kwantum, want je kan een ongedefinieerd Hoofd niet isoleren en op zichzelf zetten. Het is deel van het grotere geheel waarin alles met elkaar verbonden is en alles elkaar beïnvloedt. Nuance is alles in dit verhaal en gezien de mind de Kwantum nooit in z’n geheel kan zien, mist het altijd een deel van het verhaal.

En met openheid heb je ook de omgeving die je mee moet nemen in de vergelijking. En niemand kan exact op hetzelfde moment op dezelfde plaats in de ruimte zijn als jij. Zelfs in je Definitie heeft die openheid een impact, want ook gedefinieerde centra kunnen worden vervormd door wat er via de buitenwereld binnenkomt, via je openheid.

—

Wakkerschudden

Heel veel Human Design-beoefenaars ervaren daardoor best wel wat onzekerheid, omdat er een sfeer heerst in de community van “je moet eerst genoeg weten voor je recht hebt van spreken.” Maar dat is onzin. En dat is iets wat iedereen in Living Your Design zou hebben moeten begrepen, vanaf het begin van het experiment:

Het draait niet om weten. 
Het draait om experiment.
En elk experiment is uniek.
Elke beleving is uniek.

Het enige wat we dus misschien kunnen zeggen is dat we nog niet voldoende geëxperimenteerd hebben, waardoor we nog niet goed onder woorden kunnen brengen wat iets voor ons betekent, zoals bv. het hebben van een ongedefinieerd Hoofd binnen de gestallt van je eigen grafiek en met de invloed van externe elementen.

En het leuke aan de basiscursussen is ook dat je het stap voor stap opbouwt. Het experiment begint met Type (Aura), Strategie, Autoriteit en centra-definitie. Je start dus je experiment met het fundament en leert aan de oppervlakte wat het is om een bepaald Type te hebben met een bepaalde Strategie, Autoriteit en centra-definitie. Heel basic, door in grove lijnen te experimenteren met deze elementen en ze samen te leggen.

In het begin is het lastig om de verbanden te zien tussen de vele elementen uit het systeem. En dat is ook niet nodig om te zien. Het enige doel van Living Your Design is om je wakker te schudden in het bewust zijn/worden van jezelf in je eigen leven. Het gaat niet om “weten” wat iets betekent; het gaat om experimenteren met een bepaald element uit je grafiek om je bewuster te worden van jezelf en hoe jij je verhoudt tot het leven en de wereld om je heen. Da’s alles. En alleen jij kan weten hoe dat voelt, hoe dat eruit ziet of hoe zich dat uit.

Daar loopt het al mis.
De meeste mensen haasten zich te pletter door de basiscursussen om zo snel mogelijk de diepte in te duiken, want “ze willen alles weten” over Human Design, alsof ze met dat weten een bepaalde bestemming of een bepaald resultaat kunnen bereiken, of de antwoorden gaan vinden op al hun vragen. (Meestal is het om in een verdienmodel te passen en hun geloofwaardigheid op social media te vergroten, echter.)

“Ja ja, dat weet ik al,” hoor ik dan vaak.
Ja, niet moeilijk. Je kan de “theorie” van de basiscursussen welgeteld op enkele pagina’s meegeven. Daar draait het niet om. Dat is niet de reden waarom de cursussen worden gegeven.

—

Het proces

De cursussen zijn er om het experiment te verdiepen.
Het experiment. Niet jouw kennis. 

En net omdat mensen dit niet hebben begrepen krijg je dan ook meteen te horen: “Het is wel duur, die cursussen.”
Ja, als je er in zit voor de kennis, dan kom je er bescheten uit, zoals ze dat hier zeggen. Had je maar beter moeten luisteren, haha (je kan natuurlijk ook een leraar of mentor hebben die het niet goed begrepen heeft natuurlijk — er is niet zoveel controle over de kwaliteit van het lesgeven immers).

Als je je best doet kan je in principe in een jaartje tijd alle kennis erin kloppen. Misschien zelfs in minder tijd. Als je snel studeert, dan misschien zelfs in enkele maanden.
Ja, alles. Ik bedoel echt alles van fundament tot Basen. Alles. 

Maar als er iets is wat ik heb geleerd in de afgelopen 5 jaar dat ik actief heb geëxperimenteerd met Human Design, dan is het dit:

Je kan het proces niet overhaasten.
Je kan geen stappen overslaan.
Het systeem “kennen” betekent niets. 

Ik heb het zelf al meermaals aan den lijve ondervonden hoe mijn mind iets denkt te “weten” om vervolgens te ontdekken dat mijn mind het helemaal niet weet tot iets van nature (en vaak heel onverwacht) “landt” in mijn systeem.

Dat zijn heuse kantelmomenten die ik heb ervaren in die 5 jaar.
Ik dacht in die eerste twee jaar dat ik het allemaal al wel wist. Ik studeerde me te pletter, ging bij iedereen te rade, investeerde veel geld in meerdere cursussen en trajecten en wat bleek? Ik wist nog helemaal niets, ook al was ik al lang zelf readings aan het geven en had ik zelfs een “Projector Academie.”

Ik had veel kennis in mijn kop geramd, maar ik “wist” niks.
Laat staan dat ik in staat was geweest dat allemaal te integreren en te belichamen. Er was nog steeds een groot gebrek aan bewustzijn in de meeste gebieden, in de meeste dingen die ik in mijn kop had geramd.

Genant, is wat ik nu kan zeggen.
En ook heel erg leerijk.

—

Geen keuze

Het eerste kantelpunt kwam er bij mij pas in 2022. Bijna drie jaar (!) nadat ik met Human Design was beginnen experimenteren. Toen deed ik mijn 2de Living Your Design. Ik had al een eerste Living Your Design achter de kiezen in de zomer van 2019, maar die landde niet echt, omdat het nog veel te vroeg was (binnen de maand na mijn Foundation Reading en de leraar lag me ook niet zo).

Pas in 2022, toen ik Amy Lee hoorde praten over hoe de Projector zichzelf niet kan zien en we daarrond dan een groepsgesprek hadden, “klikte” er iets in mij en begreep ik opeens veel beter wat Ra bedoelde met Geen Keuze en genetische continuïteit. En dan moet je weten dat in die 3 jaar dat ik Human Design al intensief had gestudeerd, amper een kat het heeft gehad over die twee, nochtans essentiële concepten. 

Maar voor mij veranderde het mijn hele kijk op de wereld en mijn rol daarin. Geen Keuze was voor mij een van die grote kantelpunten die me in staat stelden veel radicaler te gaan experimenteren (vooral radicaler te Wachten) en los te komen van het gehele “mind candy” gebeuren, wat een heuse afleiding bleek. En genetische continuïteit is na al die jaren nog steeds deel van mijn huidige studie en verdieping, zeker nadat ik intergenerationeel trauma in mijn eigen moeder- en vaderlijnen heb kunnen blootleggen na wat er afgelopen jaar met mij is gebeurd. 

De mind heeft een plan (“ik ga alles leren over Human Design”) en dan beslist het leven er anders over. En de mind kan daar behoorlijk boos, gefrustreerd of bitter over worden, of geheel in de ontkenning zitten over dat “weten”, maar dat is nu net waar Human Design om draait: de leerschool van wat het leven doet, ongeacht wat de mind wil.

We kunnen het niet winnen van de natuur. Dat is een gegeven.
En toch blijft de mind doen alsof het boven de natuur staat en alles zelf kan beslissen. 
Human Design wil net verwijzen naar de nederigheid waarmee we telkens weer te maken zullen krijgen als we tegen de natuur in willen gaan. De mind vindt dat vernederend en wil dan graag met de vinger wijzen, maar het feit blijft: de natuur wint altijd.

—

Bewustwording en bewustzijn

Living Your Design wil ons dus ergens wakker schudden om ons terug te brengen bij dit feit, bij onze eigen natuur. Niet omwille van de kennis van het systeem, maar omdat er iets gaande is waar we ons bewust van kunnen worden. En daar gaat het experiment over: jouw mind krijgt de uitnodiging om te experimenteren met Human Design om te zien wat die natuur is, zodat het zijn rechtmatige plek weer kan innemen.

Het gaat niet over “jezelf verbeteren” of “je leven verbeteren.” Het gaat niet over “iets veranderen” in je leven. Het gaat ook niet over “iets bereiken.” Daar hebben we het al genoeg over gehad (lees of beluister dit en dit en dit en dit). 

Het gaat ‘m over het feit dat de mind zichzelf in een positie heeft gezet waar het niet hoort. En dus wil Human Design uitnodigen om te ontdekken waarom dat zo is en hoe je je mind terug op zijn rechtmatige plek kan zetten. Hint: Passagiersbewustzijn.

Maar mensen willen dit niet horen. Of ze lezen het en denken: “ja ja, dat weet ik al.” Uhn, wrong answer, try again.

En dat is ook het mooie aan Human Design: het is een ontdekkingsreis waarin je jezelf heel hard tegenkomt. Ik noem dat mooi omdat ik er de schoonheid van inzie, namelijk dat je weer stil gaat staan bij wat echt belangrijk is en je niet langer laat leiden door de eindeloze verhalen en eisen en vele strategieën van de mind om in controle te willen blijven.

Maar “mooi” lijkt het an sich niet als je angst ervaart om je aan dat proces over te geven. Het kan echt ronduit beangstigend zijn. En verbrijzelend. Het is een heuse heldenreis. Alles waar je ooit in geloofde wordt namelijk op de helling gezet. Alles waar je je aan vasthoudt wordt wankel. De verbrijzeling van het ego (naar Jungiaans begrip).

Mensen willen liever vasthouden aan het ego, omdat dat nu eenmaal de comfortzone is, de status quo van vele jaren. Liever de wereld en het leven dwingen zich naar het ego te schikken dan omgekeerd. Maar zo werkt het niet. En dus creëren we intens lijden voor onszelf.

In een Living Your Design zetten we de eerste stappen naar het durven zien van wat is en hoe dat kleine ego daar probeert iets aan te veranderen of het naar zijn zin te kneden, en hoe dat niet werkt. We komen in aanraking met een soort binair, een dualiteit: het zelf en het niet-zelf en hoe die met elkaar dansen doorheen het leven en wat dat dan betekent voor ons leven, uniek voor onze beleving.

Het gaat om bewustwording en het omarmen van je unieke experiment.
En niemand kan je vertellen hoe dat experiment eruit ziet of wat de beleving daarvan is. Alleen jij.

—

Een unieke heldenreis

Daarom zijn er in Human Design dan ook geen “foute” of “juiste” antwoorden. Er zijn alleen unieke belevingen. 

En daarom is het ook absoluut niet nuttig om te blijven steken in de betekenis van de elementen in jouw grafiek. Wat Toon 1 voor de een betekent, betekent iets heel anders voor de ander. Wat triple-split voor de een betekent, betekent iets heel anders voor de ander. Etc.

Via Human Design-onderwijs kunnen we je een overzicht geven van wat er mogelijk is, zonder dat te willen benoemen. Want dat benoemen, dat moet je voor jezelf doen, doorheen experiment en beleving, door actief te observeren in je eigen leven.

Dus Ra Uru Hu gaf zijn kant van het verhaal. Ik geef mijn kant van het verhaal. En zo heeft iedereen diens kant van het verhaal. Acht miljard kanten, and counting. We kijken er allemaal op een unieke manier naar. 

Het systeem is natuurlijk het systeem, dat leer je dus in de kern in de basiscursussen, maar daarmee eindigt het werk niet. Daarmee BEGINT het werk pas. Er is nog niets gezegd als ik jou laat zien hoe het systeem werkt. Dat is slechts een minimaal onderdeel van het gehele gebeuren. En hoe het systeem werkt kan je ook gewoon googelen. Gratis en voor niks.

Je betaalt dus niet puur voor de leerstof in de basiscursussen. Je betaalt voor de correcte leerstof enerzijds (tenminste, zoals Ra het wou doorgeven), maar ook voor het feit dat de Living Your Design Guide (degene die de workshop geeft) het overzichtelijk voor je maakt, een veilige container creëert waarin we als groep samen op pad gaan en actief kunnen experimenteren. Je betaalt voor de tijd die de Guide uittrekt om die container beschikbaar te maken en vorm te geven, voor de begeleiding en ondersteuning doorheen de reis met de groep, de uren en uren voorbereiding, de accommodatie en het technisch faciliteren van het gebeuren, de verdieping van de Guide zelf om de cursus te mogen doorgeven, de tijd die Guide spendeert om ook tussen de sessies door vragen te helpen beantwoorden en de eventuele nazorg, alsook het verzamelen van voldoende real-life voorbeelden en het voorzien van naslagwerk.

Het is een reis, een ervaring die een behoorlijke investering vraagt van de Guide zelf om iets te creëren waarbinnen jouw experiment mag ontplooien en waarbinnen interactie mogelijk is om elkaars experiment te verrijken. Dat groepsgebeuren is uniek (al kan je het natuurlijk ook solo doen, sommige Guides bieden het aan — niet iedereen gedijt in een groep, immers). 

De kennis is maar een piepklein gegeven. 
Ik blijf het herhalen.
Het experiment: daar draait het om.

—

Het experiment

En tegelijk merk ik ook op hoe belangrijk het is om het experiment ook echt aan te gaan. Geloof niets van wat ik zeg, of Ra zei. Eigenlijk is het net ook het experiment om dat allemaal naast je neer te leggen en zelfs dwars tegen “wat je denkt dat je moet doen” in te gaan om te ontdekken wat werkt of niet.

Is jouw Strategie “Wachten op de Uitnodiging”? 
Wel, ga dan eens iets bewust initiëren en kijk wat er gebeurt. En ga dan eens radicaal Wachten en kijk wat er gebeurt. 
Dát is experimenteren. En dat is ook de enige manier waarop jij zal ontdekken wat die Strategie voor jou betekent en hoe dat dan werkt (en dat is niet per se iets vaststaand, maar meestal heel vloeiend en veranderlijk).

Eigenlijk zouden we dus allemaal als een 3-lijn met Human Design om moeten gaan. Een 3-lijn rammelt aan het fundament, keert het ondersteboven, gaat links als iedereen rechts zegt en trapt misschien drie keer in dezelfde valkuil om uiteindelijk te kunnen zeggen: “Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar dit is wat werkt voor mij. Dit is wat dit betekent voor mij. Maar morgen is het misschien anders. Ik ga het ontdekken.”

De 3-lijn “weet” uit ervaring en beleving. Daar draait het om. 
Kennis is niets als het niet getoetst wordt aan het echte leven.
En net door te experimenteren, groeit bewustzijn.
Het gaat dan ook niet om het kunnen zeggen “dit is wat het voor mij betekent”, maar om het feit dat je bewustzijn groeit en je steeds meer die Passagier ervaart. Passagiersbewustzijn.

En zo’n experiment, zelfs al werk je alleen maar met Strategie en Autoriteit, is een proces van minimum 7 jaar. Voor je ook maar een notie krijgt van wat iets “is” ben je allicht al ettelijke jaren bezig met ontdekken wat dat inhoudt. En na die 7 jaar komt er weer een nieuwe cyclus van 7 jaar waarin verdieping komt. En daarna nog een. En nog een. Zolang je leeft.
Er is geen bestemming. Het gaat om de reis, om de beleving. De bestemming is de dood. Wie wil nu zo rap mogelijk dood zijn? Ik hoop van harte jij niet.

—

Afleiding

Voor mij draait het daar om: experiment, beleving, bewustzijn.
Daarom krijg je van mij ook zo weinig kennis gepresenteerd via mijn blog, podcast, website en social media-kanalen.

Waarom zou ik dat doen?
Je vindt kennis en informatie als 13 in een dozijn. Je kan eeuwig googelen en nog niet alle info over Human Design hebben gelezen.
Waarom zou ik daaraan bijdragen?

Misschien is het mijn volledig open Hoofd dat beseft hoe weinig inspirerend dat zou zijn. Nóg iemand die eens komt vertellen wat een Projector is of hoe je het Kanaal van Initiatie moet interpreteren. Nom, nom, nom, zoals Koekiemonster koekjes eet en nooit verzadigd is. Nooit tevreden. Altijd maar meer, meer, meer. De informatie-ratrace. Een verslaving tegenwoordig.

Nee, daar doe ik niet aan mee.
En ik krijg er best veel kritiek op. Dat ik zo “weinig geef” en geld vraag voor kennis. Ja, ik weet ook waarom. Omdat dat niet is hoe ik aan de community wil bijdragen. Want het draagt niet echt iets bij, in mijn beleving. Als ik kennis geef, dan wordt er alleen maar genomen. Een bargain die voor mij niet klopt en me uitput en onvervuld achterlaat. Hoe meer ik gratis geef, hoe meer mensen als een vampier me komen uitzuigen zonder daar ook maar enige, gepaste compensatie tegenover te zetten. Bedankt, hoor. Mensen hebben geen idee hoeveel werk, tijd en energie er kruipt in zo’n e-book, online cursus of video. Ik ben geen superslaaf, noch een Generator-machine.

Maar zo was ik immers ook in het begin. Ik nam kennis op als een spons en betaalde daar ook vaak veel geld voor, maar het liefst zo weinig mogelijk. En dat heeft me alleen… kennis gebracht. En het was nooit genoeg. That’s it. Om dan uiteindelijk na 3 jaar te beseffen dat het helemaal niet uitmaakte wat ik wist en niet wist. En dat je je op die manier ook helemaal niet meer kan onderscheiden als Human Design-beoefenaar, want iedereen doet het. Alleen wie het grootste marketingteam heeft of het hardst kan roeptoeteren en grinden, die kan er misschien nog wel dik aan verdienen… voor eventjes. Als Projector verlies ik sowieso. Ik begin er nog niet aan. En ook: been there, done that -> uitputting en bitterheid.

Ik volg nagenoeg niemand op social media die iets over Human Design onderwijst. Het is allemaal gehomogeniseerd gedoe. Mind-stuff. Daarentegen heb ik élke dag interessante conversaties met mensen die het experiment actief aangaan. Dáár kom ik mijn bed voor uit. Voor dat soort gemeenschap. Erg verrijkend!

Recentelijk ben ik daarom ook uit mijn eigen Facebookgroep gestapt. Uiteindelijk geef je op als het alleen nog maar gaat om kennis vergaren en elkaar kennis “verkopen.” Ik heb het geprobeerd. Het is niet gelopen zoals ik had gehoopt. De opzet was gemeenschap en experiment. Failed. En nu heb ik mijn Facebook-account zelfs gedeactiveerd, want het draagt niets bij. Het is alleen maar afleiding. 

Maar zelfs op Instagram deel ik geen kennis. Alleen mijn experiment, wat grotendeels bestaat uit mensen in hun experiment krijgen. Dat is blijkbaar mijn 5-lijn invloed in de wereld, terwijl ik achter de schermen aan mijn fundament werk als 1-lijn. Ik heb geen boodschap aan al dat beleer-gedoe. Voor mij gaat het om het experiment en het leven zelf, en als mensen mij daarin (nog) niet herkennen en ook (nog) niet herkennen wat het voor hen kan betekenen, dan is dat maar zo.

Desnoods zoek ik mij een vaste job als ik in levensonderhoud moet voorzien omdat ik te weinig klanten of studenten heb voor Human Design (en de rest wat ik aanbied). Ik voel ook dat mijn aanbod nog een grote evolutie zal doormaken. De tijd is nog niet rijp. Het is nog “oefentijd” momenteel. (Stay tuned!)

—

Integriteit

Ik weiger om concessies te doen over mijn beleving, puur omdat ik geld nodig zou hebben of omdat mensen alleen maar willen betalen voor leerstof en antwoorden. Ik heb poort 18 in mijn bewuste Zon: Integriteit betekent alles voor mij.

Dat is voor mij innerlijke Autoriteit eren.
Het is uniek aan mij. Het is “nee” zeggen tegen alles wat daar niet mee strookt, ook als dat betekent dat mensen daardoor niet (meer) met je om kunnen of willen. Ander en beter, zegt men dan. (Vroeger was ik echter een heuse people-pleaser. Ja, gedefinieerd Solar Plexus.)

Na wat er met mij is gebeurd, voel ik ook weinig keuze.
Als je iets levensschokkends en -veranderends hebt meegemaakt, dan wordt heel veel van wat de mind eerder belangrijk vond best banaal. Dan voel je dat je niet meer terug kan naar hoe het was. Dan kan je alleen nog maar dealen met de realiteit.

En toch is daar een keuze. De mind kan nog steeds weerstand bieden en proberen teruggaan naar de comfortzone van voorheen. En het kan het lichaam ziek maken in dat proces. En zelfs doodgaan.

Voor mij persoonlijk is het geen keuze. 
Voor mij persoonlijk ben ik op het punt gekomen dat de weg alleen nog maar er doorheen is, door de angst, door de pijn en in het leven dat me gegeven is, ongeacht wat mijn mind daarvan vindt.

—

(Existentiële) Therapie

Op dat vlak zou je ook kunnen zeggen dat Human Design een vorm van existentiële “therapie” is (voor mij). Bijzonder dan om te ontdekken dat dat precies de keynote is van mijn bewuste Zon, 18.5: Therapy. Het besef dat mijn kernenergie in deze incarnatie, mijn yang-kracht, het geven van therapie is (vaak in een 1:1 of kleine groepssetting, vaak in geschreven woord ook, maar ook d.m.v. mijn stem), als eveneens het volgen van therapie, iets wat ik al doe sinds ik 16 jaar oud was.

Existentiële therapie, omdat Human Design over aanwezig zijn in je eigen leven én lijden gaat, zonder de realiteit te willen veranderen.

Ik geloofde heel lang dat er iets “mis” met mij was, om dan te ontdekken dat alles perfect is zoals het is (de Siddhi van Gene Key 18), en het puur gaat over de bewustwording daarvan en hoe dat bewustzijn moeiteloos leidt naar correct handelen en spreken (enkele principes uit het Boeddhisme).

Want alles wat is gaat ooit voorbij. 
De dood is onvermijdelijk en onomkeerbaar.
En ieder mens draagt zijn eigen leed.

Existentiële therapie gaat over de harde waarheden van het leven onder ogen durven zien, zodat we kunnen ontdekken wat waardevol is om voor te leven. Dat leidt tot een grotere authenticiteit, leven als jezelf.

Dat is wat ik te bieden heb, blijkbaar. (Existentiële) Therapie.
Voel je vrij om je uit te schrijven of te ontvolgen als het niet resoneert.
Maar dat is de Human Design die je van mij krijgt.

—

Vond je dit waardevol?

Doneer via Stripe ⊹ Doneer via Paypal

---

---